Chromatische aberratie - Verrekijker

Chromatische aberratie is een optische fout van lenzen en lenzensystemen die veroorzaakt wordt doordat licht van verschillende golflengten (kleuren) niet in dezelfde mate gebroken wordt door de gebruikte lenzen.

De brandpuntsafstand van een lens wordt bepaald door een parallelle bundel licht door een lens te laten vallen. Het licht wordt gebundeld in het brandpunt. De afstand van het brandpunt tot de optische as van de lens of het lenzenstelsel is de brandpuntsafstand. Als er geen chromatische aberratie zou bestaan zou voor alle kleuren licht het brandpunt precies op dezelfde afstand liggen. Maar helaas wordt licht met een korte golflengte (de blauwe kant van het spectrum) sterker gebogen dan licht met een lange golflengte (de rode kant van het spectrum). Als de brandpuntsafstand van een lens bepaald wordt met groen licht van ongeveer 550 nanometer dan is de feitelijke brandpuntsafstand voor licht van rond de 400 nm (violet) korter en die voor rood licht (ongeveer 750 nm) iets verder. Hierdoor ontstaat een lichte mate van onscherpte in het beeld.

Chromatische aberratie kan worden gecorrigeerd door het gebruik van lenzen met onderling tegengestelde chromatische aberraties en door het gebruik van glassoorten met een lage dispersie.

Verrekijkers die gecorrigeerd zijn voor chromatische aberratie worden achromaten (gecorrigeerd voor 2 kleuren) of apochromaten (gecorrigeerd voor 3 kleuren) genoemd.

Naar het verrekijkerwoordenboek