de Buyer Mineral B Element omeletpan, 24cm 5611.24

In zijn algemeenheid ben ik erg te vreden over de pannen van de Buyer. Deze pan heb ik er bij gehaald om, natuurlijk, omeletten beter te laten slagen. Dit werkt goed mn door de pan alleen voor eieren te gebruiken maar de ronde overgang van de bodem naar de rand helpt zeker. De was laag zorgt voor een mooiere patina laag dan de pannen die het niet hebben. De pan is qua grote geschikt voor 2 eieren. 3 lukt ook maar zit tegen het randje.

Toen ik op zoveel diverse sites al die lyrische reviews las over dit merk pannen, waarbij de omeletten er als het ware vanzelf uitvlogen, zo glad en niet klevend als de pannen waren, dacht ik dat daar toch wel iets van waar moest zijn als zoveel mensen hetzelfde schreven. Dus wilde ik dat wel eens zelf proberen. Tot nu toe is het evenwel een van de meest klevende pannen gebleken die ik ooit gehad heb. De pan, zoals aangeraden, en na het verwijderen van de laag bijenwas met heel heet water en flink schrobben, wel eerst een vijftiental keren ingebrand. Eerst met flinterdunne dunne laagjes lijnzaadolie tot ze volledig zwart zag en heel glad aanvoelde. Het eerste spiegeleitje met toevoeging van wat vetstof op een middelmatig vuur gebakken, bleek er eerder aan gemetseld dan wat anders. Eerste ontgoocheling. De pan opnieuw met heet water uitgespoeld, en toen bleek de zwarte laag nog eens meteen los te komen. Tweede ontgoocheling. mogelijk kankerverwekkend spul dus, en opnieuw beginnen. Eerst de bodem flink geschuurd om alle loszittend zwart zoveel mogelijk te verwijderen, en dan met een bodempje olie voor bakken en braden opnieuw laten inbranden op een andere manier. Vijf minuten onder toezicht de olie flink laten roken, afgieten en goed uitvegen met keukenpapier. Dat een paar keer herhaald. De pan werd telkens donkerder. Mooi rustiek uitzicht, dat wel. Deze keer een ommelet proberen te bakken, een spiegelei vond ik nog wat te vroeg, wat een gedoe. Opnieuw flink aan het kleven, ondanks wat meer vetstof, maar met heel veel omzichtig geduld kreeg ik dat ding uiteindelijk beetje bij beetje los losgewrikt. Droge ommelet, net van karton, als resultaat. Van uit de pan glijden nog altijd geen sprake. Of de pan uiteindelijk aan de verwachtingen zal voldoen, valt nog af te wachten. Nog veel geduld en olie blijkbaar en verprutste eieren. Een kostelijke pan, dat is ze zeker. De grootste tegenvaller is evenwel de vaststelling dat deze ommeletpan op mijn keramische kookplaat helemaal niet vlak staat. Hij wiebelt. Als hij op het vuur staat, kun je er zelfs grotendeels onderdoor kijken, enkel het midden van de pan heeft contact met de keramische plaat, de rand niet. Blijkbaar speelt het gewicht van de steel tegenover de rest van de pan daarin een bepalende rol. Niet bepaald energiezuinig dus. Derde ontgoocheling. Zou ik dergelijke pan nog kopen? Ik betwijfel het. Ik ben er niet echt een fan van. Aankoopprijs al ondergebracht in de rubriek verlies onder 'tegenvallende aankopen'. Te veel werk en tijd voor een slecht resultaat. Ik denk ook niet dat je er ooit zonder vetstof een ei kunt in bakken dat niet hopeloos vast komt te zitten. Misschien na tien jaar gebruik, maar dat was niet de bedoeling. Ik zou deze pan al zeker aan niemand durven aanraden, tenzij ik hem een loer zou willen draaien. Maar misschien doe ik het wel fout of ben ik te ongeduldig. Nog wat krediet dus, maar langer dan een maand niet, dan kijk ik uit naar een Woll pan of zoiets. Duits fabrikaat deze keer. Misschien, heel misschien lukt het daarmee langer dan enkele maanden om een non stick pan te hebben. Eerst zien en dan geloven, zei de blinde.